Bülbül ile Kırlangıç

Bülbül ile Kırlangıç

Bülbüller nerede bir gül bahçesi görseler hemen oraya konar, neşeyle ötüşürler. Gül bahçelerinin süsüdür bülbül sesi.


Ancak güzel sesleri bülbüllerin başına dert olur çoğu zaman. İnsanoğlunun bülbülleri yakalayıp kafese koymasının da sebebi bu güzel sesidir.

Bir zamanlar böyle tatlı sesli bir bülbül, gül bahçesinde ötüşürken bir tuzağa yakalanmış. Tuzağın sahibi onu yakalayıp bir kafese koymuş ve zengin bir adama satmış.



Adam bülbülü evine götürmüş, odasına asmış. Sonra önüne yem koyup ötmesini beklemiş. Ama zavallı bülbül gül bahçesinden uzağa düşünce üzüntüsünden sus pus olmuş. Adam bülbülün ötmemesine kızıp:

- Bu ne biçim bülbül! Ben ona bu kadar para verdim, güzel ötüşünü dinleyeyim diye o hiç ötmüyor. Anlaşılan satıcı beni kandırmış, demiş ve bülbülü geri götürmüş.

Aralarında biraz tartışma çıksa da sonunda satıcı bülbülü başka bir bülbülle değiştirip bizim bülbülü geri almış. Ama bu işe de canı sıkılmış. Bülbülü bir kafese kapatmış ve önüne hiç yem koymamış.

- Demek ötmezsin ha! Bakalım açlığa ne kadar dayanacaksın! Eğer ötmeye başlamazsan açlıktan ölene kadar sana yem yok!

Zavallı bülbül yemyeşil bahçelerin, rengârenk güllerin hasretini çekerken bir de böyle bir zalimin eline düştüğü için iyice umudu kırılmış. Kendi kendine dertli dertli ağlamaya başlamış. Fakat sahibi onun neşeyle şakımasını istiyormuş.

Günler böyle geçerken bir gün bülbülün kaldığı kafese satıcının ihtiyacı olmuş. Bülbülü oradaki en eski püskü kafese koymuş. Meğerse bu kafesin demirlerinden bazıları paslanmış, kırılmak üzereymiş. Bülbül pazara götürüldüğü günlerden birinde fırsatını bulup kafesten kaçmayı başarmış.

Artık kafeste hapis tutulduğu günlerden kurtulduğu için çok sevinçliymiş. Hemen kırlara kanat açmış. Oradaki yabani çiçeklerin dallarına konmuş, ağaçlardan özgürce meyveler yemiş. Yeniden mutlu olmuş.

Fakat aradan zaman geçip sonbahar rüzgarları esmeye başlayınca bülbüle kışı geçirecek bir kovuk gerekmiş. Bülbül ağaç ağaç gezip kendisine yuva ararken bir kırlangıçla karşılaşmış.

Kırlangıçlar yuvalarını kendileri yaparlar. Çamuru gagalarıyla taşırlar ve genellikle insanların evlerinin damları altına, yuvarlak şekilli yuvalar kurarlar.

Kırlangıç bülbüle demiş ki:

- Bülbül kardeş, istersen ben sana da böyle bir yuva yapabilirim. Hem bana komşu olursun. Senin gibi tatlı sesli bir komşum alsa ne kadar sevinirim.

Bülbül içini çekerek teşekkür etmiş:

- Yok kırlangıç kardeş. Sen evinde güle güle otur. Ama benim bu tatlı sesim başıma beladır. Ben insanların evine yakın yerde yuva edinirsem yine başıma aynı musibetler gelir, demiş.

Sonra insanlardan mümkün olduğu kadar uzakta bir yuva aramaya gitmiş.

Birçok zaman insanları da tuzağa düşüren, sahip oldukları bir üstün özelliktir. Tavus kuşlarını güzel tüyleri yüzünden avlarlar. Filleri dişi için, kaplanları, jaguarları kürkü için… Bunun gibi güzel sesli, güzel yüzlü birçok gençler de şöhret tuzağına düşer, eğlence aracı olurlar. Sonra da ebedi hayatları ziyan olur. Öyleyse bir insan güzel yönlerini teşhir etmeyip gizli kalmayı bilmeli ki böyle kafese düşmesin…

İslami Hayat